მეზღვაურებს წინდები არ აცვიათ

მეტისმეტად საზაფხულო პოსტი იქნება, თუმცა ჯერისევ მზიანი ამინდებია და, ეგებ, კიდევ გამოგადგეთ.

Boat shoes (გემბანის ფეხსაცმელი) (ერთ-ერთი) საუკეთესო, მოხერხებული, გრილი და კომფორტული ფეხსაცმელია თბილი ამინდისთვის. არ იყო ჩვენში ისე პოპულარული, როგორც ამერიკასა თუ ევროპაში, მაგრამ ბოლო ხანებია სულ უფრო ხშირად ვხედავ ბოტასებს, კედებსა და ესპადრილების გვერდით.

ეს ფეხსაცმელი 1935 წელს მოიგონა ამერიკელმა ბიზნესმენმა, დიზაინერმა, გრაფიკოსმა, ფოტოგრაფმა და ზღვაოსანმა ფოულ სფერიმ (Paul A. Sperry), დააფუძნა საკუთარი სეხნია ფეხსაცმლის კომპანია და შექმნა გემბანის ფეხსაცმლის ტარების დრეს-კოდიც.

როგორც ძველ პოსტში ვწერდი:

მეორედ მოსვლა

არ იფიქროთ, რომ თეოლოგიაში შევიჭერი – სხვა მეორედ მოსვლაზეა, თუმცა ჩემთვის, შეიძლება ითქვას, თეოლოგიური პოსტია: “ლაკოსტზეა” პოსტი. ბრენდის საქართველოში მობრუნებაზე.

პირველი მცდელობა წარმატებული ვერ გამოდგა. არ მახსოვს რამდენი ხანი – 1 თუ 2 წელი გაძლო და დახურეს.

“ლაკოსტი” “გალერია თბილისში” მეორე მცდელობაა. ამჯერად სხვა პარტნიორი ყავს – “დრესაპი”… ბრენდის წინა პარტნიორზე ცუდს ვერაფერს ვიტყვი (მითუფრო, რომ მაგისტრატურაში ვსწავლობდით ერთად ) – არც ფასები ჰქონდათ იმაზე მაღალი, რაც სხვაგან, არც ბუტიკის მდებარეობა დაიწუნებოდა (ჭავჭავაძის პროსპექტი), არც თავად ბუტიკის გაფორმება და ზომა, შემოტანილი კოლექციების არჩევანიც კარგი იყო – მრავალფეროვანი, აქსესუარები და პარფიუმიც კი იყიდებოდა… მაგრამ ვერ “ამოიქოქა”.

ქალაქელი იყავ განა…

ვინ არის ნამდვილი ქალაქელი? ეს კითხვა, თურმე, მარტო ქართველებს არ გვაწუხებს. NYC Viceroy Hotel-ის მარკეტინგის მენეჯერი და შეთავსებით ქალაქში ცნობილი “სტილიაგა” და “ჭინჭის კაცი” მაიქლ ბრიჯესი გვირჩევს, პასუხისთვის ადამიანის გარდერობში შევიჭვრიტოთ.

თუკი ნამდვილი ნიუ იორქელი ხარ, – ამბობს ბრიჯესი, – მაშინ გარდერობში აუცილებლად გექნება:

ოდა პოლოს

ყველაფერი გენიალური – მარტივია.
ჭკვიანი კაცი.

არ ვიცი, რას ჩავიცვამდი ზაფხულში, გასული საუკუნის 20-იან წლებში რენე ლაკოსტს პოლო რომ არ გამოეგონებინა. ალბათ – ვერაფერს. 🙂 პოლო არის ერთ-ერთი ყველაზე უნივერსალური სამოსი, რაც არსებობს, რომელიც უხდება ყველას და ყველაფერს. ამაზე დემოკრატიული ტანსაცმელი ერთი-ორი და მორჩა. გინდა ამოჩაჩული ჩაიცვი, გინდა – ჩატანებული. გინდა დაჭმუჭნული, დაგინდ – გაწკეპილი. გინდა ჯინსზე, გინდა ველვეტზე, გინდა – სხვა შარვალზე. გინდა ბრიჯზე. გინდა – შორტზე. გინდა პიჯაკი მოიცვი ზედ, გინდა – კარდიგანი, გინდა – სვიტერი. მარტივი სამოსია და ამავე დროს რა ფანტაზიის გაქანებას გაძლევს. იმხელა გაქანებას, რომ პოლო ხელოვნების ნიმუშადაც იქცა. სხვა კომპანიებმაც გამოიდეს თავი, მაგრამ მეტადრე მაინც “ლაკოსტის” ხელში.

კრისტოფ ლემერმა ახლახანს ბოლო ჩვენება გამართა Hermes-ის ლეიბლის ქვეშ. არ ვიცი, რა მიიტანა ლემერმა “ერმეში”, ნამდვილად არ დავინტერესებულვარ და არც ამის მიზეზი მქონია, მაგრამ “ლაკოსტმა” მის ხელში ცვლილებები ნამდვილად განიცადა. სხვაგვარად არც შეიძლებოდა, ბოლო-ბოლო მთელი 10 წელი იყო “ლაკოსტის” კრეატიული დირექტორი. ამ წლების განმავლობაში ფრანგული ბრენდი და მისი პოლო, ალბათ, გახდა კიდევ უფრო ფერადი და მრავალფეროვანი, ვიდრე იყო მანამდე და ნამდვილად უფრო ძვირი. პირველი, შეიძლება, იმდენად შესამჩნევი არც იყოს, ამიტომ დავწერე “ალბათ” – რაც “ლაკოსტის” მომხმარებელი ვარ, პოლოთა უფეროვნობას ის არასდროს უჩიოდა, მეორე კი სრულიად აშკარაა და იოლად დაეტყო ჯიბეს. წერდნენ, რომ ლემერმა “ლაკოსტი” სპორტულიდან ყოველდღიური ცხოვრების განუყოფელ ნაწილად აქცია და ხელი შეუწყო მის გაახალგაზრდავებას, თუმცა, ნიანგიანი პოლო ყოველთვის იყო ფრეფი-სტილის ორგანული ნაწილი და გაყიდვების დინამიკით თუ ვიმსჯელებთ, ეს პოზიციები იშვიათად თუ დაუთმია. არამხოლოდ პოლო, ცხადია, მაგრამ “ლაკოსტისთვის” პოლო ყოველთვის რჩებოდა ბრენდის ერთგვარ სავაჭრო ნიშნად. ამბობ პოლოს, გულისხმობ “ლაკოსტს”. და – პირიქით. მომიტევოს რალფ ლორენმა.

ომის ქარ-ცეცხლში წრთობილი…

სათაური ვინც წაიკითხეთ, ალბათ ელით, რომ პოსტი ჯარის რომელსამე შენაერთზე იქნება ან რამე გამანადგურებელ იარაღზე ან ბრძოლის წარმოების ტაქტიკა-სტრატეგიაზე… ვერ მოგართვით! ეს პოსტი ერთ სამხედრო პლაშჩზეა – ტრენჩზე, რომელმაც გაერთიანებული სამეფოს არმიის ფეხოსანთა ნაწილები წვიმასა და თოვლში გამოატარა.

ტრენჩი (trench coat – თრენჩქოუთ – სასანგრე პალტო) 1901 წელს მისი უდიდებულესობის სამხედრო უწყების შეკვეთით შექმნა ინგლისელმა ტანსაცმლის მეწარმემ თომას ბარბერიმ (Thomas Burberry). გაბარდინის ორბორტიანმა, გრძელმა და მოხერხებულობისთვის უკან კალთაჩაჭრილმა სამოსმა, ფართო საყელოებითა და მანჟეტებით, პაგონებით და ქამრით სრულად დააკმაყოფილა თავდაცვის სამინისტროსა და გენერალური შტაბის მიერ წამოყენებული მოთხოვნები – თბილი, წყალგაუმტარი, გამძლე, მჩატე და მოხერხებული. ბარბერის პლაშჩს არ ეშინოდა არც წვიმისა და არც ქარის, არც ტალახისა და არც თოვლის, ერთი ეგ იყო, მტრის ტყვიას ვერ აჩერებდა, თორემ სხვამხრივ იდეალური სამხედრო სამოსი იყო. თავდაპირველად სამხედრო უწყება მათ მხოლოდ რიგითი ფეხოსანი მეომრებისთვის იძენდა, მაგრამ სულ მალე ოფიცრებმა თქვეს – ღმერთი არა გწამთ? ჩვენც ხომ ისევე გვაწვიმს და ქარიც იმავ ძალით გვიბერავს, რაც რიგითებსო. შეუძინეს მათაც. მაშინ სხვა სამხედროები განაწყენდნენ – კავალერისტები, მფრინავები, მეზღვაურები…  როდემდე უნდა ვიაროთ ამ დედოფალვიქტორიასდროინდელ ძველმანებშიო? ან შეგვიკერეთ ტრენჩები, ან ჩვენ-ჩვენ ბატალიონებს მივატოვებთ და ყველანი ფეხოსნებად ჩავეწერებითო. თომას ბარბერის საქმეც “გორაში” წავიდა – სამხედრო შეკვეთებმა ის ბრიტანეთის ერთ-ერთ უმდიდრეს მეწარმედ აქცია.

ბანანის (საქართველოს) რესპუბლიკა

ბანანის რესპუბლიკას უწოდებენ ქვეყანას, რომლის ეკონომიკა დიდწილად დამოკიდებულია ერთ რომელიმე საექსპორტო პროდუქტზე (სოფლის მეურნეობის პროდუქცია იქნება თუ წიაღისეული). ტერმინი პოპულარული გახდა მას შემდეგ, რაც 1904 წელს ის ო. ჰენრიმ გამოიყენა რომანში “კომბოსტო და მეფეები”.

სწავლულ კაცთა განმარტებიდან

თუ ახლა გაგკრათ, რომ ბლოგი შეგეშალათ – არ შეგშლიათ. ნამდვილად StylishBlog-ს კითხულობთ, ამიტომ ბანანის რესპუბლიკები თავიანთ თავს მიხედავენ როგორმე და მე კი Banana Republic-ზე დავწერ.

Banana Republic ამერიკული მოდის მოდური ბრენდია, რომელმაც განსაცვიფრებელი ტრანსფორმაცია განიცადა არსებობის 30 წლის მანძილზე – 1978 წელს კომპანია ბაზარზე აფრიკულ-ტროპიკული ქვეყნების ბუნებით, ფერებითა და არომატებით შთაგონებული ადგილ-ადგილ ფერადი, ადგილ-ადგილ პრაქტიკული, ერთობ ეკზოტიკური და ცოტა გიჟური სამოგზაურო ტანსაცმლით შემოვიდა (საფარი-პერანგებით, მრავალჯიბიანი ქურთუკებით, შორტებით, სანდლებით, ჩალის შლაპებითა და რაღაც ასე), დღეს კი კლასიკური, კონსერვატიული, საოფისე და უიქ-ენდური ტანსაცმლის მწარმოებელია. სიგიჟეები და ეკზოტიკა უკან მორჩა. Banana Republic-ის პერანგითა და კოსტიუმით წახვალთ ბანკში, შესვენებაზე დალევთ ყავას და წაეფლირტავებით გვერდითა კაბინეტში მომუშავე კოლეგა-გოგონას, ხოლო კოლეგა-მამაკაცს დაელაპარაკებით ევროსა და დოლარის კურსზე, Banana Republic-ის მაისურით ან პულოვერით წახვალთ პაბში, ითამაშებთ ბილიარდს და ისაუბრებთ ფეხბურთსა და პოლიტიკაზე. 

როდესაც ქალი ჩამოჰგავს ნიანგს…

მე ის მიყვარს

კატრინ მალანდრინო (Catherine Malandrino) ფრანგი დიზაინერია, ძალიან ნიჭიერი, ლამაზი და წარმატებული. ის მხოლოდ ქალებისთვის ქმნის, ამიტომ, უცნაურია ახლა მასზე რომ ვწერ, მაგრამ, ჯერ ერთი, კარგა ხანი ველოდე ქალების მოდაზე მოპოსტავე ბლოგერებს და ვითომც აქ არაფერიაო, მალანდრინოზე კრინტს არ ძრავენ, მეორეც, კატრინ მალანდრინომ შექმნა საზაფხულო კოლექცია “ლაკოსტისთვის”, “ლაკოსტი” და ჩემი ბლოგი კი განუყრელი მეგობრები არიან.

კოლექცია (რაც ჯერ-კიდევ დარჩა გასაყიდად ) შეგიძლიათ, იხილოთ:

რევოლუცია “ფრეფი”- სნობები სნობების წინააღმდეგ

ამბოხის თეორია

ჯონი ოქროს ბიჭუნა იყო. პრესტიჟულ სასწავლებელში სწავლობდა, უიქ-ენდებზე გოლფს თამაშობდა, მამის იურიდიულ ფირმაში მუშაობის დასაწყებად ემზადებოდა და კოლეჯის გამოსაშვები საღამოს დედოფალზე აპირებდა დაქორწინებას… მანამ კი დეიდა ესთერის დაბადების დღეზე უნდა წასულიყო.
დეიდა ესთერს განსვენებულმა მეუღლემ სამი ქარხანა, ორი იახტა და პატარა კუნძული დაუტოვა სადღაც წყნარ ოკეანეში. დეიდა ესთერს შვილები არ ჰყავდა და სურდა, თავის მემკვიდრედ ჯონი გამოეცხადებინა.

ჯონი წვერის გასაპარსად მოემზადა, მაგრამ გადაიფიქრა – თეთრი პერანგი მოიცვა, ჰალსტუხი გაიკეთა, წინდაწინ მომზადებულ, კლასიკურ შავ კოსტიუმში გამოეწყო… შემდეგ უჯრიდან “ლაკოსტის” საყვარელი პოლო გამოიღო, ზედ პიჯაკზე გადაიცვა და ასე გამოწყობილი წავიდა დეიდა ესთერის წვეულებაზე.

ასე დაიწყო ფრეფი-რევოლუცია – სნობების ამბოხი სნობების წინააღმდეგ. 🙂

ნიანგები ბრაზილიიდან

გასული წლის მიწურულს კომპანია Lacoste-მა წარმოადგინა პოლოების საკოლექციო ნიმუშები, რომლებიც თანამედროვეობის ერთ-ერთი ყველაზე ცნობილი ბრაზილიელი დიზაინერების ფერნანდო და უმბერტო კამპანასთან (Fernando & Humberto Campana) თანამშრომლობის შედეგია.

კოლექცია ექსკლუზიურია. სულ 125-125 ცალი პოლო ქალისა და მამაკაცისთვის, პლუს განსაკუთრებულად შეზღუდული რაოდენობის 12-12 ცალი პოლო ქალისა და მამაკაცისთვის, რომლის ფასიც დაახლოებით 20’000 აშშ დოლარია. ამონაგები მთლიანად საქველმოქმედო მოზნებისთვისაა განკუთვნილი და  ნიანგების დაცვას მოხმარდება (Lacoste მონაწილეობს კამპანიაში “იხსენი შენი ლოგო”, რომელიც ბუნების დამცველი ორგანიზაციის Noah World-ის ინიციატივით დაიწყო), სწორედ ამიტომ, კოლექციის პირველ გამოფენას პარიზში გარემოს დაცვის სამინისტრო მასპინძლობდა.

Vineyard Vines – ჰალსტუხიანი ვეშაპი

Our idea is to make products that people feel good in.
Ian Murray, “Vineyard Vines”

1998 წელს ძმებმა შეფ და იან მიურეიმ (Shep and Ian Murray) გადაწვიტეს ბაზრისთვის იმგვარი ტანსაცმლის შეთავაზება, რომელიც იქნებოდა სადღაც შუაში ყოველდღიურ (casual)  და ფორმალურ სტილს შორის – ამდენად, ორივე შემთხვევისთვის გამოდგებოდა.

მათი აზრით, საოფისე სამოსი ტრადიციულთან შედარებით, მეტად ხალისიანი უნდა ყოფილიყო – ისე, რომ სარკეში ჩახედვისას, ადამიანს გახსენებოდა, თუ რისთვის შრომობს.

თავად ახალბედა დიზაინერების შთაგონების წყაროდ – მათ მიერ კუნძულ მართას ვინიარდზე (Martha’s Vineyard) გატარებული არაჩვეულებრივი და მხიარული დღეები იქცა – აქედან დაიბადა კომპანიის სახელწოდებაც – Vineyard Vines (ქართულად ითარგმნება, როგორც ვენახის ვაზი). ხოლო, რაც შეეხება ლოგოს – ეს მათი მამის დამსახურებაა, რომელსაც ძალიან უყვარდა ვეშაპები და ჯერ კიდევ ბავშვობისას, ხშირად ხეზე კვეთდა მათ გამოსახულებას.

ძმები ბრუქსები: როგორ გამოვიყურებოდეთ, როგორც პრეზიდენტი

შეკერე და გაყიდე მხოლოდ რჩეული ხარისხის სამოსი. ივაჭრე სინდისიერი ფასნამატით. საქმე დაიჭირე მხოლოდ იმ ხალხთან, ვისაც ესმის ასეთი ტანსაცმლის ფასი.
ჰენრი სენდს ბრუქსი

1818 წლის 7 აპრილს 45 წლის მეწარმემ ჰენრი სენდს ბრუქსმა (Henry Sands Brooks) ნიუ იორქში დააფუძნა კომპანია “H. & D.H. Brooks & Co.,” რითიც დასაბამი დაუდო ამერიკული  მოდის ლეგენდას, რომელიც უკვე 2 საუკუნეს ითვლის.

1833 წელს კომპანიას სათავეში ჩაუდგა მისი ვაჟი – ჰენრი ბრუქს უმცროსი, 1850 წელს კი – შვილიშვილები:  დენიელი, ჯონი და ელიშა, რომელთაც “H. & D.H. Brooks & Co.”-ს სახელი შეუცვალეს და აქედან მოყოლებული დღემდე კომპანიას “Brooks Brothers” (“ძმები ბრუქსები”) ჰქვია. ამავე წელს ძმებმა ბრუქსებმა ოქროს ვერძის გამოსახულება შეარჩიეს თავიანთ სავაჭრო ნიშნად. ეს სიმბოლოც დღემდე უცვლელია.

Lacoste: ყველაზე ცნობილი ნიანგი მსოფლიოში

უნდა გამოგიტყდეთ, ნიანგების დიდი მოყვარული არასდროს ვყოფილვარ და რეპტილიებისადმი დამოკიდებულება, ჩემს  ბავშვობაში მეტად პოპულარულმა ნიანგმა გენამაც კი ვერ შეცვალა… მაგრამ რაც გენამ ვერ შეძლო, ის რენე ლაკოსტმა მოახერხა.

რენე ლაკოსტი (Jean René Lacoste) გასული საუკუნის დასაწყისის დიდი ფრანგი ჩოგბურთელი იყო. პარიზელი დენდი, დახვეწილი მანერებითა და ელეგანტური სამოსის სიყვარულით, კორტზე და კორტს გარეთ ერთნაირად ბრწყინავდა – ასე რომ, გასაკვირი არაა ლაკოსტის სურვილი, ჩოგბურთის მოთამაშეთა მაისური უფრო მოხერხებული და იმავდროულად მოხდენილი ყოფილიყო.

1927 წლიდან მოყოლებული, ის კორტზე საკუთარი დიზაინით შექმნილ სპორტულ ტანსაცმელში გამოდიოდა, ჩოგბურთელის კარიერის დასრულების შემდეგ კი, 1933 წელს რენე ლაკოსტმა La Société Chemise Lacoste („ლაკოსტის პერანგების კომპანია“) დააფუძნა და, საფეიქრო ფაბრიკის მფლობელ ანდრე ჟილესთან ერთად, სპორტული პერანგების წარმოება დაიწყო. ამავე დროს, რენე ლაკოსტი არა მხოლოდ კარგი დიზაინერი აღმოჩნდა, არამედ მოდის დიდი ნოვატორიც – მანამდე ფირმის ლოგოტიპის ან დასახელების სამოსის ზედაპირზე გამოტანა არ ხდებოდა. პირველად ეს სწორედ ლაკოსტმა გააკეთა.