How-To: ტყავი, რომელსაც ატარებ

რა თემაზე შეიძლება დავწერო კარანტინში, მკითხველსაც რომ გამოადგეს და ჩემთვისაც საინტერესო იყოს? პირველად ხდება, გარდერობის სეზონური შელაგება-გადმოლაგების ხალისი რომ არ მაქვს. არც განახლების დიდად. მაგრამ მაინც საჭიროა. დათბა უკვე და ზამთრის ტანსაცმელმა, დროა, დაისვენოს. როგორ უნდა შევინახოთ შალი ამაზე ადრე დავწერე (აქ და კიდევ აქ), ახლა კი ტყავის ქურთუკზე ვიტყვი (თუმცა, ტყავის სხვა სამოსზეც გამოდგება).

პირველი, არ ავყვეთ მრაკეტინგულ და სარეკლამო ტრიუკებს: ტყავეულის მოსავლელი საშუალებები ფეხსაცმლისა და ტანსაცმლისთვის 90% არის ურთიერთთავსებადი და ცალ-ცალკე ყიდვა არ არის საჭირო. თუ მასალა, ტიპი და ფერი სწორედ შეარჩიე – ორივეს მოუხდება. მასალაში ვგულისხმობ იმ ამბავს, რომ, ვთქვათ, საგანგებო ტიპის ლაპლაპა საპრიალებლებია (Glossy Polish), რაც, ცხადია, ქურთუკისთვის არაა გამიზნული, ფეხსაცმლის ექსკლუზივია, ტიპში კი – ზედაპირს: ზამშას და ტყავს (ზამშის ფეხსაცმლის მოვლაზეც მქონდა პოსტი ოდესღაც). მაგრამ 90% მოვლის და დაცვის საშუალება ფეხსაცმელზეც გამოდგება და ტანსაცმელზეც.

How-To: (გა)დაალაგე გარდერობი

ასეთი რამ თუ დაგმართია – იყიდი რაღაც ნივთს (ამ შემთხვევაში ტანსაცმელზე ვამბობ) მოიტან, გამოაღებ გარდერობს და… რაღაც მსგავსი, თურმე, გქონია. მაგრამ არ გახსოვდა.

მე დამმართია. და ასეთი სიბრიყვე რომ არ დაგემართოს, გარდერობში რა გაქვს, კარგად უნდა იცოდე. რა გაქვს, რად გადგია და რამდენად ხშირად იცვამ.

არის ერთი მარტივი ლაიფჰაქი, იმ ლაიფჰაქთა სერიიდან, ისედაც ხომ ვიცოდიო, იტყვი, მაგრამ არ იყენებდი და სასარგებლო კია.

იდეის ავტორი – ანტონიო სინტენოა – სთაილ ექსპერტი, იმიჯ კონსულტანტი და ბლოგერი.  ბლოგს პოსტის ბოლოს დავლინკავ. ახლა კი მისი რჩევა:

How-To: Fake vs. Real

არ მეგონა, ეს სარჩევი თუ საინტერესო იქნებოდა. მარტივი ამბავი მგონია – მყიდველმა ყოველთვის იცის, ფეიქს ყიდულობს თუ ნაღდს, მაგრამ ამასწინათ მეგობართან ვლაპარაკობდი და, თურმე, არ ყოფილა ყოველთვის ასე. შეცდომები მოსულა. ვცადოთ, არ შევცდეთ და არ დაგვაბოლონ. სულ ესაა ამ პოსტის დაწერის მიზანი. არ ვაპირებ, ვინმე დავამუნათო ფეიქის ყიდვისთვის ან მოვუწოდო, გინდათუარა ნაღდი იყიდე ოთუსბირად-თქო. ეს პოსტი მისთვისაა, ვისაც არ უნდა ფეიქის ყიდვა და არ სურს, მოტყუვდეს ან თავი მოიტყუოს. და არც ის სურს, იყიდოს ფეიქი ვითომ იაფად, მაგრამ ფეიქისთვის – ძვირად.

პოსტი, ცხადია, ტანსაცმლის ბრენდებზეა. სხვას – არ შევეხები.

ვრცელი შესავალი გამომივიდა. 🙂 გადავდივარ საქმეზე.

• კერვის სტანდარტი და ერთი სტილი

ბრენდს, რომელიც საშუალო-ზედა კატეგორიაშია და კიდევ ზემოთ, ტანსაცმლის კერვის თავისი გამორჩეული სტანდარტი აქვს. იოლად ამოსაცნობი. ფეიქმახერი ბევრია – ამიტომ ფეიქის სტანდარტი განსხვავებულია. ერთი ბრენდის ერთსა და იმავე ან სხვადასხვა მოდელს თუ აიღებ დახლიდან და დააკვირდები – ორიგინალის შემთხვევაში კერვის სტანდარტი იქნება იდენტური, ფექის შემთხვევაში – განსხვავებული. ორიგინალის კერვის ხარისხი იქნება მაღალი – ჩაგვირისტებული.

სიმარტივისთვის ავიღოთ ისეთი რამ, ყველას რომ აქვს გარდერობში – პერანგი. არის ერთი მარტივი მეთოდი – აიღო და დააკვირდე საყელოს, სადაც ნაკერის ლიანდაგი (ასე ქვია ქართულად stitch-ს) გადის. მეჩხერი არ უნდა იყოს, მიახლოებით 3.3 სმ-ში მინიმუმ 15 ბიჯი მაინც უნდა დათვალო. ეს მაღალი ხარისხის კერვის ნიშანია.

How-To: შემოდგომის პილინგი

შალის სვიტერი. როგორი ხარისხიანი შალის ხარისხიანი სვიტერიც არ უნდა გქონდეს, ხმარებაში მაინც ბუწუწდება (არ ვიცი ქართული შესატყვისი, მაგრამ რასაც ვგულისხმობ, აგერ, ფოტოზე ჩანს)

შალის მოკლე ან დაწყვეტილი ბოჭკოები (ბუსუსები) ერთად გორგალდება და ასეთ გულსატკენ სურათს ვხედავთ. ჩვეულებრივ, იმ ადგილებში ხდება, სადაც მეტი შეხებაა, მეტი ხახუნი. მაგრამ ბუწუწები კარადაში შენახულ ტანსაცმელსაც, შეიძლება, გაუჩნდეს.

ნაკლები ბუწუწების თეორია

მყრალი დუჟინი

შვებულების დრო მოდის. მოგზაურობის დრო. ვინც ტრანზიტით დაფრინავთ და აეროპორტის დიუთი ფრიში მოგზაურობა გიყვართ, იქედან ყველაზე ხელსგამოსაყოლებელი – პარფიუმია. კომპაქტურია, მჩატე, ნებისმიერ სამოგზაურო ჩანთაში იოლად მოუძებნი ადგილს და კარგად ყარს.

დიუთი ფრიში ძველი (მინიმიმ 5 წლისა) და (კარგად) დავიწყებული ან არდავიწყებული პარფიუმი მიყვარს ხოლმე. ახალი კოლექციის ყიდვა ყველგან შეიძლება – ჩვენთანაც (ძვირად :(), მაგრამ ძველი არომატები ყოველთვის არ შემოაქვთ.

რამდენიმე, თავის დროზე ძალიან პოპულარული და დღემდე ძალიან კარგი არომატია, გვერდის ავლა რომ არ ღირს – თუ შეგხვდა, მიდი დაყნოსე, ეგებ, ჩემსავით მოგეწონოს.

აქვე, ჩემს პირველ მყრალ პოსტს მივლინკავ – იქ რა პარფიუმიც ვახსენე, აქ აღარ ჩამოვთვლი. და პოსტს ნიანგის არომატზე.

Bleu de Chanel. 2010

პარიზი: ორი სიტყვით ყველაფერზე (ნაწილი 3)

მოგზაურის რვეული:
ქალაქი, რომელიც უნდა ნახო, სანამ ცოცხალი ხარ

როცა პარიზი არსებობს და შენ სხვა ქალაქში ცხოვრებას ამჯობინებ… ამოუცნობი საიდუმლოა ჩემთვის.
მარიონ კოტიარი. ვუდი ალენის “შუაღამე პარიზში”

დისნეილენდი

არ ვიცი, რა ასაკის ხარ, მაგრამ პარიზის დისნეილენდისთვის ერთ დღეს თუ არ გადაინახავ – დიდ შეცდომას დაუშვებ! თუ ბავშვები გახლავს – ასმაგად. შეიძლება არ ნახო მონა ლიზა, მაგრამ არ ეწვიო დისნეილენდს – უპატიებელი ცოდვაა. 🙂 ბილეთი ძვირია არ არის იაფი, მაგრამ ამ ფასად უკეთესს ვერაფერს იყიდი. 🙂 პარკში RER-A მიგიყვანს.

თუკი ჩემ რჩევას მიყვები, ჯობს, ორი დღე გადადო. ტურისტულ სეზონში უამრავი სტუმარია და კილომეტრიანი რიგები. გვიან ღამით კი ლაზერ-შოუს მართავენ, უოლთ დიზნის პერსონაჟების აღლუმიც არის და ბევრი სხვა. ეს – ატრაქციონების გარდა. პარკის ტერიტორიაზე და მახლობლად ბევრი სასტუმროა, შორიდან რომ არ იარო.

NB! კილომეტრიანი რიგები რომ ვთქვი, ჰიპერბოლა არ გეგონოს. ზოგ ატრაქციონამდე რამდენიმე საათი რიგში დგომა გიწევს! მუშაობს ე.წ. სწრაფი ბილეთის სისტემა. ის დღესდღეობით ორია: FastPass და Single Rider. დამატებითი ფასის გადახდა საჭირო არაა – უბრალოდ მიდიხარ კონკრეტული ატრაქციონის საგანგებო სალაროსთან/ავტომატთან, რეგისტრირდები პარიზის დისნეილენდის ელექტრონული ბილეთით და უფასოდ იღებ ამ სწრაფ ბილეთს, რომელზეც მითითებულია დროის მონაკვეთი, როცა შენი რიგი მოგიწევს.

NB! სწრაფი ბილეთი მხოლოდ რამდენიმე, ყველაზე პოპულარულ ატრაქციონზე მუშაობს. ერთდროულად ორი ბილეთის აღება არ შეგიძლია – ჯერ ერთ ატრაქციონზე გამოიყენებ, შემდეგ შეგეძლება აიღო მეორისთვის.

კურდღელი მონმარტრზე

მონმარტზე, ალბათ, ახვალ, მულენ-რუჟიდან საკრე-კერის ულამაზეს ტაძრამდე გზად პატარა შენობაა, სადაც ისტორიული კაბარეა. ერიკ სატის, ჟაკ ბრასანსის, ანი ჟირადროს საყვარელი ადგილი. აქ ედიტ პიაფი მღეროდა. 1875 წელს მხატვარმა ანდრე ჟილმა კედელი კურდღლის გამოსახულებით დაამშვენა, აქედანაა სახელიც – Au Lapin Agile (ონავარ კურდღელთან). შესვლა – აუცილებელი არაა (მითუფრო, რომ არც იაფია და თუ დაჯავშნული არ გაქვს, თავისუფალი მაგიდაც ჭირს) ყურადღების მიქცევა და ჩაინსთაგრამსელფება – აუცილებელი.

მეორედ მოსვლა

არ იფიქროთ, რომ თეოლოგიაში შევიჭერი – სხვა მეორედ მოსვლაზეა, თუმცა ჩემთვის, შეიძლება ითქვას, თეოლოგიური პოსტია: “ლაკოსტზეა” პოსტი. ბრენდის საქართველოში მობრუნებაზე.

პირველი მცდელობა წარმატებული ვერ გამოდგა. არ მახსოვს რამდენი ხანი – 1 თუ 2 წელი გაძლო და დახურეს.

“ლაკოსტი” “გალერია თბილისში” მეორე მცდელობაა. ამჯერად სხვა პარტნიორი ყავს – “დრესაპი”… ბრენდის წინა პარტნიორზე ცუდს ვერაფერს ვიტყვი (მითუფრო, რომ მაგისტრატურაში ვსწავლობდით ერთად ) – არც ფასები ჰქონდათ იმაზე მაღალი, რაც სხვაგან, არც ბუტიკის მდებარეობა დაიწუნებოდა (ჭავჭავაძის პროსპექტი), არც თავად ბუტიკის გაფორმება და ზომა, შემოტანილი კოლექციების არჩევანიც კარგი იყო – მრავალფეროვანი, აქსესუარები და პარფიუმიც კი იყიდებოდა… მაგრამ ვერ “ამოიქოქა”.

Bibamus ანუ (რა) დავლიოთ?

ისმინე ღვინის მძებნელო,
მოყევ ბლოგერის მცნებასა

თუ რომელიმე ღვინისკლუბელი, მერიქიფე ან მამაპაპიდან მეღვინე არ ხარ (ასეთს კი ეს პოსტი არც არაფერში გჭირდება და არც გაინტერესებს), უთუოდ ერთხელ მაინც გაგქცევია თვალი – აქეთ, თვალი – იქეთ და (უცნობი) ღვინის ბოთლების სიმრავლესა და სიჭრელეს შეუფიქრებიხარ – ნეტა, რომელი ავირჩიოო. აიღე საფერავი და არ წააგებ – ცხადია, ჭეშმარიტებაა, მაგრამ საფერავიც ბევრნაირია და, ზოგჯერ, რაღაც უცხოს, კარგის, მაგრამ არა ძალიან ძვირის დაგემოვნებაც გსურს… სწორედ ამაზე და ასეთ ღვინოებზეა ეს პოსტიც.

რა თქმა უნდა, სხვა სხვის არჩევანში ბრძენია და გემოვნებას რას გაუგებ – ყველას თავისი აქვს. საყოველთაოდ აღიარებული და მედლებით დამშვენებული ღვინოც, შეიძლება, შენ არ გამოგადგეს, მაგრამ რამდენიმე ნიშანი კია, რის მიხედვითაც ხარისხიანი ღვინის შერჩევა შეიძლება დეგუსტაციის გარეშე (აბა, სადაც დეგუსტაციამდე მიგიშვეს, იქ იცოცხლე, პოსტი რად გინდა).

ხამობა – უფასოდ

ეს ვიდეო არის კატეგორიიდან No Comment, მაგრამ ორ სიტყვას მაინც დავწერ. რა შეიძლება უთხრა ადამიანს, რომელმაც არ იცის, რომ უგემოვნო, 1-ლარიანი კარტოფილის კლიენტებს მეტი შემოსავალი მოაქვთ სუპერმარკეტისთვის, ვიდრე გემოვნებიანი 100-ლარიანი ალუჩის მოყვარულთ? რა შეიძლება უთხრა ადამიანს, რომელსაც ვერ გაუგია სად მუშაობს? სადმე “ტიფანიში” კიარა ბონდ სთრითზე, არამედ თბილისურ “გუდვილში”. ამ ეკონომიკური კრიზისის დროს უმუშევართა რიგსა და “ქირავდება” სიას შემატებას ვერვის ვუსურვებ (ერთი-ორი სიტყვა კი ვუთხარი სადაც ხელი მიმიწვდებოდა), მაგრამ ამ გემოვნებიან მენეჯერსა და კომპანიას, როგორც მინიმუმ, ბოდიში აქვთ მოსახდელი. თუარადა, წესით, მათი გუდვილი თავზე უნდა ჩამოენგრეთ.

წარმოიდგინეთ, რაც შემოვიდა გუშინ გუდვილში, მთლიანად გაიყიდა და დღეს უკვე დილიდან, ხალხი ითხოვს ალუჩას. ამიტომ, ვისაც უნდა ალუჩა ჭამოს და ვისაც გემოვნება აქვს და იცის, რომ მარტში ალუჩა არ არის, იყიდის, ვისაც არა და ჭამოს ლარიანი კარტოფილი. ანუ ჩვეულებრივ იყიდება, ორსულებისთვისაც მისაღები არის და ძალიან კარგად ვყიდით. დღეს კიდევ, გაორმაგებული შეკვეთა შემოგვივა.
“გუდვილის” ხილ-ბოსტნის კატეგორიის მენეჯერი გიორგი თანიაშვილი.

მურვან-მელომან-ყრუ

მე-19 საუკუნეში მისალმების ნიშნად კაცი ცილინდრს მოიხდიდა ხოლმე, დღეს ყურსასმენს იღებს ყურიდან… განსაკუთრებული პატივისცემის ნიშნად – მეორე ყურიდანაც.

როდესაც დროის დიდ ნაწილს ვატარებთ გარეთ – ქუჩაში, საცობში, ჯიმში, მოლში ყურსასმენი ბევრს მუდამ თან აქვს. ასე ვარ მეც. რამდენ ყურსასმენს გაუვლია ჩემი ყურის ნიჟარებში, ვერც დავთვლი. ბოლო ხანებია უსადენო – wireless მოდელებზე გადავედი. ვინც ტრადიციული, სადენიანი ყურსასმენის უსადენოთი ჩანაცვლებას ფიქრობს, სამ მათგანზე დავწერ, მთელი მათი შუქ-ჩრდილებით.

NB! მხოლოდ სტერეო-ყურსასმენებს ვგულისხმობ. მუსიკის მოსასმენადაც რომ გამოდგება. ლინკზე გადასასვლელად – დაკლიკეთ ფოტოზე.

იაფი.

სამწუხაროდ, სასწაული არ ხდება. იაფ უსადენო ყურსასმენს ხარისხიან ჟღერადობას ვერ მოვთხოვთ. აკუმულატორიც სუსტი აქვს და კონტაქტიც ყოველთვის ვერაა სტაბილური.

How-To: ბულდოგების ბრძოლა ონლაინში

ბულდოგების ბრძოლა ხალიჩის ქვეშ – ამბობენ, ასე შეაფასა ჩერჩილმა კრემლის პოლიტიკა. დღეს ბულდოგების დიდი ბრძოლა ონლაინშია გაჩაღებული. კომპანიები ყიდულობენ დადებით და უარყოფით შეფასებებს. დადებითს – საკუთარი პროდუქციისთვის და უარყოფითს, ცხადია, – კონკურენტებისთვის. ამ ცრუ შეფასებებს ყველა ონლაინ მაღაზიაში ნახავთ, მათ შორის ყველაზე პოპულარულ “ამაზონზეც”. არადა, შეფასებები პროდუქტის შეძენისთვის ერთ-ერთი ძირითადი არგუმენტია. წინა მყიდველი უკანა მყიდველის ხიდიაო, ამბობენ. მაგრამ რა ვქნათ, თუკი ეს შეფასებები ნაყიდია?

არის რამდენიმე კრიტერიუმი, რომლითაც პროდუქტის შეფასებების გაფილტვრა და ფსევდო-კომენტარების ამოყრა შეიძლება, მაგრამ ასე სათითაოდ რჩევა-ძიება რთულია და დიდ დროს ითხოვს. არის მარტივი გზა – საიტი Fakespot.com. აკოპორებთ “ამაზონის” ლინკს სასურველ პროდუქტზე, Fakespot ამოწმებს რეალურ თუ ფსევდო-მყიდველთა მიერ დაწერილ შეფასებებს და გამოაქვს ვერდიქტი A–დან (შეფასებები სანდოა) F-მდე (გაყალბებულია).

How-To: მოდი, ვნახოთ ჯინსი…

არ მეგულება ადამიანი, ვისაც ერთი ჯინსის შარვალი მაინც არ მოეძებნება გარდერობში. ჯინსის არჩევას დიდი ფილოსოფია არ სჭირდება, მაგრამ აქაც არის ნიუანსები, განსაკუთრებით – თუ ონლაინ ყიდულობთ.

მოდი, ვნახოთ.

ზომა-წონა.

გარეცხვის შემდეგ ჯინსის მატერია შედგება ხოლმე, ანუ – ვიწროვდება. ამიტომ თუ შარვალი მარკირებულია, როგორც Shrink-to Fit, ის ზომით დიდი უნდა იყიდოთ, თორემ გარეცხვის შემდეგ შიგ წვალებით ჩაკვეხება მოგიხდებათ.  ზოგადი წესი ასეთია:

27″-36″ ზომა 1 ინჩით ვიწროვდება, 38″-40″ ზომა კი – 2-ით. მაგალითად, ჩემი ზომაა 33×32-ზე, და Shrink-to-Fit ჯინსს ვყიდულობ 34×32 ზომას (სიგრძე გარეცხვის შემდეგ არ აკლდება ).

თუ ჯინსის შარვალი მარკირებულია, როგორც Preshrunk – ე.ი. მწარმოებლის მიერაა წინდაწინ და სანგებოდ გარეცხილი იმ მიზნით, რომ ზომა-ზომაში წავიდეს და მყიდველის სარეცხ მანქანაში არ მოიკლოს.

ტიპი/ფერი.