არაკი
ფრედრიქ ბრაუნი
მთარგმნელის კომენტარი:
ამ ჯერზე კომენტარს წინ წავუმძღვარებ. ეს ტექსტი არც საიფაია, არც ფენტეზი, საბავშვო ზღაპარია (თავად ბრაუნი არაკს ეძახის) საბავშვო ჰორორითურთ. ვინც გამოტოვებს – ეგებ, ბევრი არც არაფერი დაკარგოს. მეორე მხრივ, ხელის გულზე რომ ეტევა ისეთი ნოველაა (ბრაუნი ხომ მინიატიურების ოსტატია) და ვინც წაიკითხავს, ბევრი დრო არ დაეხარჯება.
შემდეგი ტექსტი ბევრად რთული და ვრცელი იქნება და – სხვა ავტორის. ეს, ასე ვთქვათ, Pit Stop-ია.
***
იყო და არა იყო რა, უღრან ტყეში, ხის ფუღუროში დედა ბუსთან ერთად ცხოვრობდა სამი ღლაპი.
– დაიხსომეთ, შვილებო, – ეტყოდა ხოლმე დედა, – არასოდეს, არაფრის დიდებით ნისკარტიც არ გაყოთ დღისით გარეთ. პატარა ბუებისთვის გარეთ ნავარდის დრო ყოველთვის არის კუნაპეტი ღამე და არასდროს – დღე, როცა მზე ანათებს.
– გავიგეთ, დედა, – უპასუხებდა სამი პატარა ბუ ერთხმად.
ამას ჰპირდებოდნენ, მაგრამ, თავისთვის, თითოეული ღლაპი ფიქრობდა ასე: ერთხელ იქნება, დღისითაც უნდა ვცადო გასვლა, რომ გავიგო, რატომ მეკრძალება.
სანამ დედა თავზე ადგათ და მთელი დღის განმავლობაში გაფაციცებული იყო, ურჩობას ვერ ბედავდნენ, მაგრამ ერთ მშვენიერ დღეს დედას ცოტა ხნით მათი მარტო დატოვება მოუწია.
პირველმა პატარა ბუმ შეხედა მეორე პატარა ბუს და უთხრა:
– ხომ არ გვეცადა?
და მესამე პატარა ბუმ შეხედა ორივეს და უთხრა:
– რაღას ველოდებით?
Continue reading “სამი პატარა ბუ”