პატარა დიდი ქალაქი ანუ ერთი დღე ბრიუსელში by თამარა

მოგზაურის რვეული:
ქალაქი, რომელიც უნდა ნახო, სანამ ცოცხალი ხარ

ბრიუსელამდე

ჩემი თერთმეტთვიანი ჰოლანდიური ცხოვრების მეთერთმეტე თვეს (დანარჩენი ათის უმეტესი ნაწილი ოთახში ჩაკეტილმა გავატარე) თავს უფლება მივეცი, ცოტა ირგვლივაც მიმომეხედა. სად უნდა წავსულიყავი უკეთეს ადგილას, ვიდრე მოსაზღვრე ბელგიაში. ავტობუსის ერთდღიანი ტური გამოვჩხრიკე და ჩემს მეგობარ ოლიასთან ერთად დავადექი გზას.

კომპაქტურ ჰოლანდიას მიჩვეულს მეგონა, ბრიუსელსაც რამდენიმე საათში შემოვირბენდი. ორი რამ ვერ გავთვალე: 1. ბრიუსელი არცთუ პატარაა; 2. ხალმხრავალ და ხმაურიან ცენტრში ველოსიპედით გადაადგილება მთლად კომფორტული არაა; 3. რომც მომენდომებინა, ოლია ველოსიპედს არ მართავს. თუმცა, რამდენიმე საათის პირობაზე ცოტა რამ ნამდვილად არ მინახავს.

ავტობუსის თავაზიანი მძღოლი მთელი გზა საგანგებოდ ჩვენთვის ლაპარაკობდა ორ ენაზე – ჰოლანდიურად და ინგლისურად. ბრიუსელის ცენტრალური მოედნის მახლობლად რომ ჩამოგვსვა, ყურადღებით გამოიკითხა ჩვენი ვინაობა, წარმომავლობა, ბოდიში მომიხადა, რომ საქართველოზე მაინცდამაინც ნათელი წარმოდგენა არ ჰქონდა, ოლიას ესტონეთის საფეხბურთო გუნდი შეუქო, რითაც ძალიან გააკვირვა.  არ დაინანა ქალაქის რუკა (ჩვენი გაცილებით დიდი და მოუხერხებელი იყო) და თავისი ტელეფონის ნომერი (გაფრთხილება: only for emergency situations!!!) იმ შემთხვევისთვის, თუ დავიკარგებოდით; გვირჩია, ძალიან მოვფრთხილებოდით ჩანთებს და ჯიბეებს და რამდენიმე საინტერესო ობიექტი მოგვინიშნა რუკაზე.

გაითვალისწინეთ, რომ ამინდი დღის განმავლობაში საკმაოდ ხშირად იცვლება და ქურთუკი და ქოლგა მუდმივად იქონიეთ თან. ივნისი იყო, მაგრამ ლამის გავითოშე.

ისტორიული ცენტრი – Grote Markt

ისტორიულ-ცენტრალური მოედანი, ჩემი აზრით, ქალაქის ყველაზე ლამაზი ადგილია. ევროპის ყველა ქალაქის მოედანი რაღაცით ჰგავს ერთმანეთს, მაგრამ ბრიუსელის მაინც გამორჩეულია შენობების იშვიათი ორნამენტული ფასადების გამო. აქაა ქალაქის რატუშა და უამრავი ღია თუ დახურული კაფე. აგვისტოობით სწორედ აქ იმართება ხოლმე ცნობილი ზაფხულის ფესტივალი, ყვავილებისგან ხალიჩას რომ აკეთებენ და ეს ხალიჩა მთელ მოედანს ფარავს, რომელიც საკმაოდ დიდია. თუ ვიზიტს ამ დღეს დაამთხვევთ, გაითვალისწინეთ, რომ იქნება ჭყლეტა და ხალიჩა მთლიანობაში შეიძლება ვერც აღიქვათ. აი, რომელიმე შენობის მაღალ სართულზე ასვლა როგორ იქნება ორგანიზებული ან რამდენად მოახერხებთ, ნამდვილად არ ვიცი. (დაახლოებით იგივე მიზეზით ვთქვი უარი პირადად მე კენჰოფის ცნობილ ბაღში ვიზიტზე: ტიტები ახლოდან ისედაც ნანახი მაქვს და პლანტაციის ზოლების სანახავად ვერტმფრენით გასეირნება ჩემთვის არავის შემოუთავაზებია).

Grote Markt აუცილებლად უნდა ნახოთ ღამითაც, რაც მე ვერ მოვახერხე. ძალიან ეფექტური განათების წყალობით მოედანი ორმაგად დიდი და ლამაზი ჩანს, ხოლო შენობები შიგნიდან და გარედანაც განათებულია და გაცილებით გრანდიოზული აღსაქმელია, ვიდრე დღისით.

მოედნიდან ქუჩები ქალაქის სხვადასხვა ადგილას მიდის. პირველ რიგში, ცნობილი ბიჭუნას ნახვა გვინდოდა, მაგრამ ისეთმა თქეშმა დასცხო, სასწრაფოს სანტა-კატარინას ტაძარს შევაფარეთ თავი. შიგნიდანაც მოვათვალიერეთ, მაგრამ კათოლიკური ტაძრის პირობაზე საკმაოდ  პატარა და მოკრძალებული აღმოჩნდა. ერთი კი იყო, რომ სწორედ მისი შესასვლელიდან მოვკარი თვალი “მაკდონალდსის” დიდ ლოგოს და სასწრაფოდ იქ შევცვივდით გასათბობად, საჭმელად და უფრო გამოდარების დასალოდებლად.

როგორც იყო,   წვიმამ შეწყვეტა იკადრა და ისევ მოედნისკენ ავუყევით ქუჩას. აქ ყველგან სუვენირების მაღაზიები და სახელგანთქმული ბელგიური ვაფლის ისეთი სურნელია, რომ ნასადილევს და მშიერსაც ერთნაირად მოცელავს. მაღაზიებში ყველაფერს სამმაგი ფასი ადევს, ისევე, როგორც ყველგან, სადაც სამიზნე კლიენტურა ტურისტებია. ჩემდა გასაკვირად, Côte d’Or-ის სახელგანთქმული შოკოლადი გაცილებით ძვირი ღირდა, ვიდრე ჩემს სახლთან ახლომდებარე სუპერმარკეტში, ამიტომაც, ცივად ავუარე გვერდი. თქვენ წარმოიდგინეთ, Schiphol-ის აეროპორტში მდებარე ბელგიური შოკოლადის მაღაზია “ლეონიდასი” უფრო იაფია, ვიდრე აქაური მაღაზიები. ხოლო თუ თქვენ ჰოლანდიაში მოხვედრის ბედნიერება არ გერგოთ, გაიკარით ჯიბეზე ხელი და ყველაფერი გასინჯეთ, არ ინანებთ. ბოლოს და ბოლოს, ბელგიური შოკოლადი მხოლოდ სახელი არაა.

სუვენირების მაღაზიაში ყველაზე დიდი წარმატებით ზემოხსენებული ბიჭუნას გამოსახულებიანი ღვინის ბოთლის გასახსნელები და ბელგიის დროშები სარგებლობს. აქვეა ამავე ბიჭუნას დაახლოებით მეტრიანი ქანდაკებები, რომლებსაც წარმოდგენა არ მაქვს, ვინ ყიდულობს. სწორედ ამ ქანდაკებების გამო იყო, რომ როცა, როგორც იქნა, მივაღწიეთ ცნობილ Manneken Pis-თან, კარგა ხანს ამაოდ ვაცეცებდი თვალებს ირგვლივ და ბოლოს, სიცილი ამიტყდა, იმდენად პატარა მომეჩვენა ეს განთქმული და ღვაწლმოსილი პიროვნება. როგორც შემდეგ ამიხსნეს, ამ შადრევნის მთავარი ღირსება იმაშია, რომ ეს ბიჭი კვირაში შვიდი დღისა და დღე-ღამეში ოცდაოთხი საათის განმავლობაში აკეთებს იმ დიად საქმეს, რომლის წყალობითაც ქალაქი გადაარჩინა. თავის მხრივ, ბრიუსელელები უმადურობას არ უჩივიან, ყოველ დღესასწაულზე ამ ყმაწვილს თემატურად და ექსკლუზიურად მოსავენ, რითაც ბევრი “სელებრითი” ვერ დაიტრაბახებს.

ჰო, დამავიწყდა აღნიშვნა, რომ გზის მაჩვენებლები ყოველ ფეხის ნაბიჯზეა და გაგნება არ უნდა გაგიჭირდეთ, თუკი ზედაპირულად მაინც იცით, საით მიდიხართ. თანაც, ღირსშესანიშნაობები საკმაოდ ახლო-ახლოა განლაგებული.

ევროგაერთიანების უბანი თუ როგორც ითარგმნება 

ჩვენ, როგორც ნატოსა და ევროკავშირისკენ მსრბოლავი სახელმწიფოს შვილებს, ბრიუსელის ხსენებაზე პირველ რიგში ევროპარლამენტი და ევროსაბჭო უნდა გაგვახსენდეს (ნატოს შტაბ-ბინა ქალაქის სხვა ნაწილშია). თუკი რომელიმე მათგანში საქმიანი ვიზიტით არ ჩადიხართ ან წინდაწინ არ გაქვთ დაგეგმილი ექსკურსია, ამ უბანში სახეტიალოდ დროს მაინცდამაინც ნუ დაკარგავთ, დამიჯერეთ, ეს შენობები Google Earth-იდან გაცილებით ადვილი აღსაქმელია. პირადად მე ევროსაბჭოს წარმომადგენლობასთან (აი, იმას, მოგრეხილი ჯვრის ფორმა რომ აქვს) ახლოსაც ვერ მივედი, რადგან მთლიანად ხარაჩოებში დამხვდა ჩასმული, ექსკავატორების ალყითა და ბანერებით საიმედოდ შემოღობილი. თუკი გაგიმართლათ და რემონტი დასრულებული დაგხვდათ, მთლიან შენობას კადრში ნამდვილად ვერ ჩაატევთ. ანალოგიურად, ევროპარლამენტთან სურათის გადაღებისას თქვენს უკან მხოლოდ შუშის ნაჭერი გამოჩნდება და კაციშვილი ვერ მიხვდება, სად ხართ. ასე რომ, EU District-ის სრული ბრწყინვალებით აღსაქმელად რაიმე შემაღლებული წერტილი, მაგალითად, “Sheraton”-ის სახურავი, წინასწარ შეიგულეთ და ზემოდან გადმოხედეთ.

ერთი წერტილი, რის გამოც აქეთ გამოვლა ღირს, ევროპარლამენტის მიდამოებში არსებული თურქული “ზაბეგალოვკაა”, სადაც მცირე ხნით დაივიწყებთ, რომ ევროპის დედაქალაქში ხართ და ექვს-შვიდ ევროდ ისეთ დონერებს გამოჰკრავთ კბილს, შეიძლება ქალაქის დანარჩენი ნაწილების დათვალიერება დაგეზაროთ.

ღირსშესანიშნაობები

პირველ ჯერზე რაც თვალში მომხვდა, ისაა, რომ ისტორიული და თანამედროვე შენობები ცოტა არ იყოს, უსისტემოდაა განლაგებული. გასცდები ყოვლად ჩვეულებრივ მრავალსართულიან სახლს და უცებ ამოყვინთავს ისტორიული შენობაც. მათ შორის აღსანიშნავია სამეფო ოჯახის რეზიდენცია, იუსტიციის სასახლე და ბრიუსელის ცნობილი კათედრალი.

იუსტიციის სასახლეს მხოლოდ შორიდან შევხედეთ, რადგან ისიც მთლიანად ხარაჩოებით შეფუთული დაგხვდა, როიალ პალასთან გალავანზე ავფორთხდით და სურათები გადავიღეთ. რაც შეეხება მთავარანგელოზ მიქაელისა და წმინდა გუდულას კათედრალს, იქ ბოლოს შევედით, როცა ავტობუსის მოლოდინში პარკში წამოწოლილებს ისევ გაგვიწვიმდა.

მთავარანგელოზი მიქაელი და მეთერთმეტე საუკუნეში მოღვაწე ლოტარინგიის კონტესა გუდულა ბრიუსელის მფარველ წმინდანებად ითვლებიან.როგორც ოლიამ თქვა, ეს კათედრალი არცთუ ისე გადატვირთულია ორნამენტებითა და ფუფუნების საგნებით, თუმცა, ისიც გააკვირვა საკმაოდ უჩვეულო ვიტრაჟებმა, რომელთა ერთიანობაც რაღაც სამგანზომილებიანი გამოსახულების მსგავს ეფექტს ქმნის. როგორც დავაკვირდი, ვიტრაჟები ორმაგი შუშითაა შესრულებული და ფიგურებს შორის თითქოს ნათლად ჩანს სივრცე. კათედრალის ქვემოთ კატაკომბებია, ჩასასვლელად კი ერთი ევრო უნდა ჩააგდოთ კიბესთან დადგმულ ყუთში.

მოედანზე აუცილებლად შეგხვდებათ მაჩვენებელი წარწერით Bozar. კულტურული ღონისძიებებით დაინტერესებულები სწორედ აქეთ უნდა მიბრძანდნენ, რადგან ეს ქალაქის კულტურული ცენტრია, გამოფენები და საკონცერტო დარბაზები სწორედ აქაა განლაგებული.

და ბოლოს, თქვენ მაინც ნახეთ ის, რისი ნახვაც სურვილის მიუხედავად ვერ მოვასწარი: ბრიუსელის ტრიუმფალური თაღი, Atomium ( ჩვენ ბრიუსელის მოლეკულად რომ ვიცნობთ), და ნატოს შტაბ-ბინა, უკიდურეს შემთხვევაში, მისი ცნობილი ოთხქიმიანი ვარსკვლავი მაინც.

ბელგიური შოპინგი

ამ სფეროში მრჩევლად ცოტა ვინმეს თუ გამოვადგები, მაგრამ ერთი-ორ აბსტრაქტულ რჩევას მაინც მოგცემთ, ეგებ გამოგადგეთ.

ე.წ. სამეფო გალერეაში აუცილებლად გაიარ-გამოიარეთ, ძალიან ლამაზი და ნათელი ადგილია და თუ გაგიავდრდათ, კარგა ხანს შეგიძლიათ დაიცადოთ აქ, სანამ ვიტრინებს დაათვალიერებდეთ. ვერ დაგპირდებით, რომ დატვირთულები წამოხვალთ, რადგან, რაღა დაგიმალოთ, ყველაფერს ოთუზბირი ფასი ადევს.

Grote Markt-თან არის მაქმანების რამდენიმე მაღაზია. აქ იყიდება ცხვირსახოცები, სუფრები, მარაოები, ქოლგები, სხვადასხვა სამშვენისები და პატარა ბავშვის სამოსიც კი. რამდენიმე მათგანში საკმაოდ ძვირის გადახდა ალბათ, მეც კი არ დამენანებოდა, რადგან აბსოლუტურად ყველაფერი ხელით არის ნამუშევარი და იშვიათი ხარისხისაა. შუა საუკუნეების მოდას აყოლილი ქალები სწორედ ასეთი მაქმანების გამო იხოცავდნენ თავებს, თუკი ვენეციურს ვერ იშოვიდნენ.

სხვათა შორის, ავტობუსიდან მგზავრების ერთი ჯგუფი ანტვერპენში ჩამოვსვით და დაბრუნებისას იმავე ადგილას ავიყვანეთ. ეს პატივცემული ხალხი კი ისეთი ღრიანცელითა და ბარგი-ბარხანით დატვირთული ამოლაგდა ავტობუსში, ლილოს ბაზრობიდან მომავალი მოვაჭრეები მონაგონია. ასე რომ, თუკი დრო იქნა, საყიდლებზე ანტვერპენში შევლა ალბათ ღირს კიდეც.

შიმშილით რომ სული არ გაგძვრეთ

ბელგიური ვაფლის მოზრდილი ნაჭერი ერთი ევრო ღირს, თუ ზედ სხვადასხვა გემრიელი სოუსების მოსხმას და ხილის დალაგებას მოინდომებთ, ფასი აუცილებლად მოიმატებს.

ყველგან იყიდება ე.წ. მაკარუნები, მაგრამ რა აგიჟებთ ამ გაუგებრობაზე, არ მესმის. არ გაფლანგოთ ფული, მაგას ვაფლი სჯობს.

პირადად მე თურქებმა უკვე რამდენჯერმე მიხსნეს სიკვდილისგან. თუ მაინცდამაინც დონერების მოყვარული არ ხართ, შემწვარი კარტოფილი მაინც მიირთვით თურქულ კაფეებში.

“მაკდონალდსი” – შვიდ ევროდ გამოძვრება კაცი.

ბოლოს

უღრმესი მადლობა ლორდს მასპინძლობისათვის.

ყველას სასიამოვნო მოგზაურობას გისურვებთ ბრიუსელში.
© Tamara for Stylish Blog. საავტორო უფლებები დაცულია. ნამუშევრის კოპირება, ციტირება და გამოქვეყნება დაშვებულია მხოლოდ ავტორისა და წყაროს (პოსტზე ლინკის) მითითებითა და ნებართვით. This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial 3.0 Unported License.

___

კომენტარი ბლოგის ავტორის პრივილეგიით:
მეხუთე გესთ-პოსტი ჩემს ბლოგზე და პირველი “ქალაქების” ციკლიდან. დაახლოებით ორთვიანი ხვეწნა-მუდარის შემდეგ, როგორც იქნა თამარამ პატივი დამდო. კი ღირდა დალოდებად – მშვენიერი პოსტია ევროპის ერთ-ერთ ულამაზეს ქალაქზე. 

თუ აქამდე ოცნებობდით იქ მოხვედრას, ახლა ეს პოსტი ათმაგად უფრო მოგანდომებთ… რაც გულით გსურს, ის აუცილებლად აგისრულდება.

LV